Gelukkig had ik tijdens de check-inn al kennisgemaakt met Sara. Een meisje uit Gent dat ook helemaal alleen naar Nepal vertrok. Toch leuk als je weet dat je net een beetje minder alleen het vliegtuig opstapt.Na 6 uur in de lucht zijn we terecht gekomen op Dubai airport. Absoluut geen idee wat ik hiervan zou moeten verwachten.
Al ben ik nu wel blij dat ik hier niet alleen ben en dat ik samen met Sara alles kan uitzoeken.
4 uur wachten op een vreemde luchthaven, wat doe je dan? Het is leuk om hier gewoon even te zitten en rond te kijken. Wat opvalt? Veel minder Westerse culturen en een echt allegaartje aan verschillende culturen en nationaliteiten. In het begin eventjes wennen aan alle verschillen die wij bij ons absoluut niet gewoon zijn. Overal waar je kijkt zie je andere gewoontes. Wel leuk dat je nu de kans krijgt om rustig te zitten en rond te kijken en alles even te laten doordringen. Misschien zelfs in het begin even schrikken als meisje van 17 als je niet gewoon bent van al die verschillende en voor ons vreemde culturen plots in het echt ziet.De volgende vlucht die nu op komst is, is voor mij de spannendste. Nu gaan we echt naar Kathmandu. Absoluut geen idee hoe ik me het leven daar moet voorstellen. Ik kan niet wachten om daar alles te gaan ontdekken samen met de andere vrijwilligers.
Volgens de planning hebben we deze avond nog de tijd om ons even te installeren en op tijd te gaan slapen, voor de eerste dag, maandag. Dan zullen we met een busje naar het zuiden van Nepal reizen. Stiekem hoop ik dat het zo een leuk busje gaat zijn zoals je altijd in de films ziet. Al is de weg naar Chitwan maar 140km, toch zal het een reis worden van 5-6 uur. Benieuwd op wat voor wegen we daar dan terecht gaan komen...
Binnen enkele uren kunnen we op het vliegtuig en kan ik beginnen te fantaseren over hoe de volgende 2 weken van mijn leven er gaan uit zien...
